‘PROBEER HET GEWOON!’

‘Ik hou wel van een bijzondere carrièreswitch’, zegt Margriet Zwart (42). Van bedrijfsleider van drie coffeeshops, werd ze uitvaartverzorger. Mede dankzij een coach vanuit de VAKbeweging. ‘Zij gaf mij het gevoel dat alles mogelijk is.’

‘Ik ben altijd zelf weggegaan’, zegt Margriet Zwart, terugblikkend op haar loopbaan. ‘Na een paar jaar krijg ik de kriebels, dan wordt het tijd voor iets anders.’ En dat ‘anders’ dient zich dan vaak vanzelf aan, is haar ervaring. ‘Als je er maar voor openstaat.’ Zelden lag er bij haar aan een volgende stap een weloverwogen beslissing, laat staan carrièreplanning ten grondslag. ‘Ik heb eigenlijk vooral steeds mijn hart gevolgd.’

Via de mavo en het mbo heb je de hbo-opleiding communicatie gedaan. Wist je toen wat je daarmee wilde?

‘Totaal niet. Die opleiding was ook vooral een praktische keus. Na de propedeuse was ik met de opleiding Journalistiek gestopt om te gaan reizen. Toen ik terugkwam, wilde ik toch heel graag een hbo-diploma halen en voor deze opleiding kreeg ik, vanwege die eerdere studie, een aantal vrijstellingen. Daardoor kon ik het in drie jaar doen.’

En wat ben je na die opleiding gaan doen?

‘Ik kon blijven op de plek waar ik mijn afstudeerproject had gedaan: de marketing en pr-afdeling van een grote platenmaatschappij. Dat was heel leuk, maar na een jaar wilde ik wel weer wat anders. Een vriendin ging als intercedent werken bij een uitzendbureau, ik ben toen met haar meegegaan. Maar dat was niet echt mijn ding: te commercieel. Via datzelfde uitzendbureau ben ik vervolgens bij de Belastingdienst terechtgekomen, bij de afdeling Inkomstenbelasting Particulieren. Ik coachte vooral de mensen die aan de Belastingtelefoon zaten. Dat was superleuk en gezellig. In die tijd kreeg ik ook mijn twee dochters. Er waren daar goede mogelijkheden om parttime te werken. Ook daarom ben ik zo lang gebleven.’

En vervolgens van de Belastingdienst naar de coffeeshop?

‘Ik wilde meer leidinggevende ervaring opdoen en hoorde via via dat Flower Power, een coffeeshop met drie vestigingen, een bedrijfsleider zocht. Ik had in mijn studententijd altijd bijbaantjes in de horeca gehad en kende de baas van de Flower Power. Ik heb hem gewoon opgebeld, heel informeel. Ik begon met één, maar werd al snel bedrijfsleider van de drie vestigingen. Ik heb het daar heel erg naar mijn zin gehad.‘

‘Er bestaan veel (voor)oordelen over coffeeshops, maar het is echt niet alleen een plek waar jongeren de hele dag stoned rondhangen. Er komen veel verschillende mensen, ook voor een praatje, een spelletje of om de krant te lezen. Het is een soort soos, en heel sociaal werk. Bovendien is het de strengste sector in de horeca, er zijn zoveel regels. Van de wijkagent tot de burgemeester, tot de crisisdienst – met allemaal had ik contact en overleg. Ik heb me er dan ook enorm kunnen ontwikkelen, als mens en als manager.’

Toch ging je ook daar na ruim zes jaar weg.

‘Ja, toen begon het weer te kriebelen. Als ik het werk in de vingers heb, en het loopt, dan wil ik door, iets anders. Ik ben gestopt zonder te weten wat dan. Via een advertentie kwam ik in contact met de VAKbeweging, waar ze vanuit de FNV en het CNV onder andere gratis loopbaanbegeleiding bieden. Met loopbaanbegeleider Jolanda Dirksen heb ik een aantal hele motiverende en inspirerende telefoongesprekken gevoerd. Ze gaf me het gevoel dat alles mogelijk was. Ook hielp ze met mijn cv, waardoor ik naar mijn idee een heel krachtig middel had om te solliciteren.’

Hoe kwam je op het idee van de uitvaartbranche?

‘Ik dacht in eerste instantie aan “iets in de zorg”, want ik wist: ik wil een zinvol beroep, iets nuttigs doen, van betekenis zijn. Ik heb toen gesolliciteerd op een vacature voor verzorgende bij Déla. Dan verzorg je de overledene: aankleden, wassen. Ik werd afgewezen omdat ik te hoog opgeleid was. Maar ze zeiden wel: Is uitvaartverzorger niet iets voor jou? Ik ben me daarin gaan verdiepen en dat paste perfect bij wat ik wilde en kan. In dit werk komt al mijn werk- en levenservaring van pas: plannen, organiseren, communicatie, dienstverlening, meedenken, meeveren, lief en empathisch zijn, maar ook zakelijk.’

Je bent bij Déla nu uitvaartverzorger-in-opleiding. Hoe bevalt dat?

‘Heel erg goed. Dit werk is niet alleen verdrietig, wat veel mensen denken, er worden vaak ook mooie herinneringen opgehaald en mooie gesprekken gevoerd. Ik heb inmiddels één begrafenis helemaal alleen gedaan en dat ging supergoed. Later kreeg ik van die familie een heel lief kaartje om me te bedanken. Toen dacht ik echt: “Wow, hier doe ik het voor”.’

Dus dit werk wil je wel langer dan een paar jaar doen?

‘Dat denk ik wel. Bij Déla zijn er bovendien veel mogelijkheden om door te groeien of iets anders te doen.’