NET LID
‘HET GAAT ME OM DE EERLIJKHEID’
Tekst Eva Prins Beeld De Beeldredaktie / John van Hamond
Weduwnaar Gerard Beunis mag dan 82 zijn, hij werkt nog zo’n 12 uur per week als postsorteerder bij PostNL, én is nog zeer strijdbaar. Toen hij merkte dat de schaalindeling van hem en zijn collega-uitzendkrachten te laag was, schakelde hij de bond in.
1. U bent 82, hebt 3 kinderen, 5 kleinkinderen, een achterkleinkind, maar toch nog tijd – en zin – om te werken?
‘Sinds 2018 werk ik bij PostNL en dat doe ik met veel plezier. Alleen thuis blijven zitten is niks voor mij. Ik wil lekker onder de mensen zijn. En ik ben altijd een werkezel geweest.’
2. Wat voor werk hebt u gedaan?
‘In 1953 ben ik als 13-jarige bij mijn vader begonnen in zijn kolenbedrijf. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat bezorgden we kolen. In 1966 heb ik de zaak overgenomen, maar 5 jaar later moest ik stoppen: er was geen boterham meer in te verdienen. Daarna ben ik 45 jaar horecaondernemer geweest. Ik begon met 1 cafetaria. Dat werden er later 2 en die hebben we uitgebouwd tot een groot bedrijf met een bistrootje erbij en catering. Een fantastische tijd.’
3. Waarom werd u lid van de bond?
‘Op een gegeven moment kwam ik erachter dat de schaal- en trede-indeling van mij en mijn Manpower-collega’s te laag was en ons periodieken waren onthouden. Dus simpel gezegd: we kregen te weinig. Nadat ik dit, met wat collega’s, aanhangig had gemaakt bij PostNL en Manpower, is het aangepast, maar niet voldoende. Toen zijn we met een heel stel lid geworden en heeft de bond het opgepakt.’
4. Nooit te oud om strijdbaar te zijn.
‘Het gaat me om de eerlijkheid. Veel jonge collega’s met gezinnen zijn bang dat als ze hun mond opendoen, ze hun baan kwijtraken. Ik heb niks te verliezen.’
5. En zijn jullie goed geholpen?
‘Heel goed. De bond gaat er echt voor: er wordt flink druk uitgeoefend. Niets dan lof en respect daarvoor!’